تاثیر از دست دادن شنوایی بر بروز فراموشی - کشتی کروز

بسیاری از آنالیز های همه گیرشناسی نشان داده اند که از دست دادن شنوایی با فراموشی در ارتباط است و می تواند عامل مشکل یک دهم از 47 میلیون بیمار سراسر دنیا باشد که به فراموشی مبتلا هستند.

این گروه پژوهشی، نظریه ای مطرح نموده اند که نشان می دهد چگونه یک اختلال در گوش می تواند به بروز آلزایمر منجر گردد.

پژوهشگران امیدوارند که این نظریه تازه، گام قابل توجهی برای پیشرفت در حوزه پژوهش های مربوط به آلزایمر و نحوه پیشگیری از بروز آن در نسل های آینده باشد.

این گروه پژوهشی، سه جنبه مهم را در کار خود مد نظر قرار دادند. یک علت اصلی شایع در کاهش شنوایی و بروز فراموشی، فقدان ورودی مربوط به صدا است که موجب کوچک شدن مغز می گردد و نقص شناختی که در نتیجه آن، افراد مجبور می شوند منابع مغزی بیشتری را به کار بگیرند تا کم شنوایی را جبران نمایند.

پژوهشگران نظریه تازهی را مطرح کردند که بر مراکز حافظه در عمق لوب گیجگاهی تمرکز دارد. این پژوهش نشان می دهد این بخش از مغز که معمولا با حافظه بلندمدت مربوط به مکان ها و رویداد ها در ارتباط است، در ذخیره کوتاه مدت و به کارگیری اطلاعات شنوایی نیز نقش دارد.

پژوهشگران شرحاتی را در خصوص نحوه تغییر فعالیت مغز تحت تاثیر از دست دادن شنوایی مطرح کردند. براساس این نظریه، از دست دادن شنوایی می تواند حضور بعضی از پروتئین های ناهنجار را تقویت کند که به بروز آلزایمر منجر می شوند.

پروفسور تیم گریفیتز (Tim Griffiths)، از پژوهشگران این پروژه گفت: چالش پیش رو، شرح دادن این موضوع است که چگونه یک اختلال در گوش می تواند به بروز یک مشکل عصبی در مغز منجر گردد.

وی اضافه کرد: ما نظریه تازهی را بر این مبنا ارائه داده ایم که هنگام سختی در شنوایی، چگونه سامانه حافظه را در مغز به کار می بریم.

دکتر ویل سدلی (Will Sedley)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این سامانه حافظه که در شنوایی سخت نقش دارد، متداول ترین محل برای شروع بیماری آلزایمر است.

وی اضافه کرد: پژوهشگران اکنون باید این مکانیسم را در مدل های فرآیند آسیب شناسی آزمایش نمایند تا درستی این نظریه تعیین گردد.