این آسپرینِ شگفت انگیز - کشتی کروز

داروی آسپرین حتی از بسیاری از افراد مشهور و سیاستمداران، محبوب تر است. چه چیزی این دارو را تا این حد محبوب نموده است و چرا با این وجود، به جایگزین هایی برای آن احتیاج داریم؟ بینش نو در خصوص این داروی جادویی نشان می دهد که آسپرین می تواند حتی به بیماران سرطانی نیز یاری کند.

به نقل از آی ای، آیا می دانید هر روز حدود 29 میلیون نفر تنها در ایالات متحده از داروی آسپرین برای غلبه بر درد بدن، التهاب و تب یا کاهش خطر حمله قلبی استفاده می نمایند؟

آسپرین برای اولین بار در سال 1897 به صورت شیمیایی ابداع شد و نحوه تأثیر آن بر بدن انسان حتی امروزه نیز دانشمندان را شگفت زده می نماید.

به تازگی گروهی از پژوهشگران دانشگاه تگزاس در آرلینگتون (UTA) پژوهشی را منتشر نموده اند که بینش های نوی را درباره نحوه عملکرد این دارو نشان می دهد. به گفته آنان، این یافته ها اهمیت زیادی دارند، زیرا ممکن است منجر به ایجاد ایمنی درمانی های بهتری برای سرطان و جایگزین های امن تر برای آسپرین شوند.

آسپرین چیست؟

آسپرین حاوی ماده شیمیایی ضد التهابی غیر استروئیدی استیل سالیسیلیک اسید است که از گلیکوزیدی به نام سالیسین موجود در پوست درخت بید به دست می آید. لازم به ذکر است که حدود 3500 سال پیش نیز مصریان و سومریان باستان از پوست درخت بید برای درمان درد و تب استفاده می کردند.

پژوهشگران سعی نموده اند آن مکانیسم درونی را که به آسپرین اجازه می دهد به عنوان یک عامل رقیق نماینده خون عمل کند و در برابر التهاب، درد و تب تسکین دهنده باشد، درک نمایند.

سوبرانگشو ماندال (Subhrangsu Mandal) یکی از نویسندگان این پژوهش و استاد بیوشیمی در UTA گزارشی را به اشتراک گذاشته است که یافته های این گروه پژوهشی را به تفصیل شرح می دهد.

بر اساس این گزارش، یافته های اصلی عبارتند از:

پیش از این تعیین شده است که آسپرین، فعالیت آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) را که نقش مهمی در ایجاد پاسخ های التهابی در بدن انسان دارد، مهار می نماید. این پژوهش نشان می دهد که این دارو علاوه بر این بعلاوه بر فراوری پروتئین های سیگنال دهنده سلولی به نام سیتوکین ها، RNA های غیرکدنماینده و سایر ژن های پیش التهابی در سلول های ایمنی تأثیر منفی می گذارد که به پاسخ التهابی در بدن انسان یاری می نمایند.

در طول التهاب، اسید آمینه ای به نام تریپتوفان آغاز به تجزیه شدن به متابولیت خود به نام کینورنین می نماید. این فرآیند به وسیله آنزیمی به نام ایندول آمین دی اکسیژناز (IDO 1) تسهیل می گردد. نویسندگان این پژوهش دریافته اند که آسپرین فعالیت IDO 1 را مهار می نماید که بعلاوه به عنوان یک هدف در ایمنی درمانی سرطان عمل می نماید.

آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) بعلاوه بیان آنزیم IDO 1 را در طول یک پاسخ التهابی تحریک می نماید؛ بنابراین ممکن است دارو هایی که COX را مهار می نمایند، در ایمنی درمانی سرطان نیز مفید باشند.

ماندال می گوید: دریافتیم که آسپرین بیان IDO 1 و فراوری کینورنین مرتبط را در طول التهاب کاهش می دهد. از آنجایی که آسپرین یک مهارنماینده COX است، این نشان دهنده تداخل بالقوه بین COX و IDO 1 در هنگام التهاب است.

اطلاعات نو در خصوص آسپرین و توسعه راه های نو

اگرچه آسپرین به علت مزایای بسیاری که برای افراد مبتلا به بیماری های التهابی و قلبی-عروقی ارائه می دهد، اغلب تجویز می گردد، اما این دارو می تواند بعضی عوارض جانبی جدی نیز به همراه داشته باشد.

به گفته پژوهشگران، عوارض جانبی آسپرین از ناراحتی معده تا خونریزی داخلی و حتی آسیب به اندام ها متغیر است؛ بنابراین بسیار مهم است که جایگزین های امن تری برای این دارو ایجاد گردد. اینجاست که این بینش های نو احتمالا نقش مهمی ایفا خواهند کرد.

گروه پژوهشگران بر اساس یافته های پروفسور ماندال آغاز به کار برای توسعه مولکول های نوی نموده اند که می توانند COX-IDO 1 را تعدیل نمایند و این امید وجود دارد که این مولکول ها، موجب فراوری دارو های نو و موثرتر ضد سرطان و ضد التهاب شوند.

نتایج این پژوهش در نشست سالانه انجمن بیوشیمی و زیست شناسی مولکولی آمریکا (Discover BMB) که بین 25 تا 28 مارس 2023 در سیاتل برگزار گردید، ارائه شد.

منبع: ایسنا