کشف راهی نو برای درمان نابینایی

به گزارش کشتی کروز، دانشمندان کانادایی راهی برای تبدیل نورون های پشتیبان خفته به نام سلول های گلیال مولر به بافت هایی ابداع نموده اند که مانند گیرنده های نوری مخروطی عمل می نمایند بافت هایی که برای درک رنگ و دقت بینایی ضروری هستند. علیرغم آن که این فرآیند صرفا بر روی سلول های موش آزمایش شده در نهایت می توان آن را به درمانی تبدیل کرد که قادر است بینایی را در افراد بازگرداند.

به گزارش خبرنگاران به نقل از rahnamato، بخشی از دلیل انتخاب سلول های گلیال مولر برای آنالیز توانایی آن به منظور برنامه ریزی مجدد در بعضی از حیوانات است. متاسفانه این ترفندی نیست که آن سلول ها بتوانند در انسان انجام دهند.

کامیل بودرو پینسون عصب شناس و نویسنده اصلی مقاله مرتبط با این پژوهش از دانشگاه مونترال می گوید:نکته جالب اینجاست که این سلول های مولر به به عنوان فعال ساز و بازسازی نماینده شبکیه در ماهی شناخته شده اند. با این وجود، در پیستانداران از جمله در انسان ها معمولا این کار را نه پس از آسیب و نه در زمان بیماری انجام نمی دهند و ما هنوز به طور کامل دلیل آن را درک ننموده ایم.

کلید این مطالعه ژن های Ikzf1 و Ikzf4 و پروتئین هایی بود که آن ها فراوری کردند. این پروتئین ها به عنوان فاکتورهای هویت زمانی شناخته می شوند که پیش تر نقش مهمی در توسعه سلول ها به انواع مختلف ایفا نموده اند.

سلول های گلیال مولر پیش از برنامه ریزی مجدد با استفاده از انواع فاکتورهای هویت زمانی از جمله Ikzf1 و Ikzf4 جدا شده و کشت داده شدند. این عوامل به طور کامل سلول های گلیال را به سلول های مخروطی تبدیل نکردند اما بعضی از ویژگی های لازم را برای عملکرد مانند گیرنده های نوری به خود گرفتند. علیرغم آن که سلول های گلیال به تغذیه، تنظیم و سازماندهی سلول های دیگر در چشم یاری می نمایند پژوهشگران می گویند اندازه کافی برای تبدیل ایمن تعدادی از سلول های پشتیبان به سلول های گیرنده نوری که برای تماشا نور و شناسایی رنگ ها بسیار مهم است وجود دارد.

این پژوهش برداشتن گامی مقدماتی و اولیه است اما چنین فرایندی می تواند در نهایت برای کار در انسان بدون احتیاج به پیوند سلول های تازه سازگار گردد. علاوه بر این، این یافته ها می توانند در درمان بیماری های مغز نیز مفید باشند و می توان از آن برای جایگزینی نورون های خاصی استفاده کرد که به وسیله برنامه ریزی مجدد انواع دیگر سلول ها آسیب دیده اند. کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد اما این پژوهش یک آغاز بسیار امیدوار نماینده است.

تیم پژوهشی میخواهد در مرحله بعد سازوکارهای دخیل در این تبدیل سلولی را دقیق تر مورد آنالیز قرار داده و راه هایی که می توان آن را کارآمدتر ساخت ارزیابی کند.

آجای دیوید دانشجوی دکترا از دانشگاه مونترال می گوید: ما ممکن است روزی بتوانیم از سلول هایی که به طور معمول در شبکیه وجود دارند استفاده کنیم و آن سلول ها را برای بازسازی سلول های شبکیه از دست رفته در شرایط پاتولوژیک و بازیابی بینایی تحریک نماییم. نتیجه این پژوهش در نشریه PNAS منتشر شده است.