علی لاریجانی: آیا مسائل خوزستان با غمگساری حل می گردد؟ - کشتی کروز

به گزارش جماران، متن یادداشت علی لاریجانی با اسم آیا مسائل خوزستان با غمگساری حل می گردد؟ در پی می آید:

اولاً مشکل مردم عزیز خوزستان فقط کمبود آب نیست (و فقط) یکی از مسائل آنان این امر است. توسعه خوزستان یک امر همه جانبه است اما از یک برنامه روشن برخوردار نیست. لذا مردم نمی توانند زندگی امروز و فردای خود را پیش بینی نمایند.

استان های دیگر هم از چنین فقدان نظام توسعه ای رنج می برند. دولت ها علیرغم مصوبات متعدد مجلس شورای اسلامی در برنامه های 5 ساله که موظف بودند طرح آمایش سرزمین را مدون و به اجرا درآورند، هیچ یک (با تأکید بر هیچ یک) از دولت ها این کار را انجام نداده اند.

نتیجه این سهل انگاری همه دولت ها عدم استفاده بهینه از ظرفیت های استانی و گاه کج روی از توسعه استان ها شده است. هر چه در این امر خطیر تأخیر گردد به ضرر کلیت نظام توسعه ای کشور است. امیدواریم دولت نو همتی در این راه داشته باشد.

ثانیاً مسئله کمبود آب به یک معضل عظیم دنیای مربوط است. آن موضوع تغییر اقلیم است. سال هاست این موضوع در سطح بین المللی به اسم بحران آینده دنیا مطرح است. اول باید مسئولان کشور و مردم این معضل را باور نمایند تا راه حل آن فراهم گردد.

ما هنوز در گام نخست آن گیر داریم. یعنی مسئولان کشور به یک فهم مشترک در این بحران آب وهوا و تأثیرات آن در کشور نرسیده اند و مردم هم به تبع عدم تصمیم مسئولان و عدم اهتمام رسانه ها توجه کافی به این امر نمی نمایند. اما باکمال تأسف باید گفت این یک واقعیت است. فرایند بارش در 20 سال اخیر هم نشان می دهد که پیش بینی های علمی درست بوده است.

برای فرار از این امر علمی نباید با مربوط نمودن همه امور به اراده الهی، سهل اندیشی نمود. اراده تامه الهی در جای خود درست است اما خداوند عقل به بشر داده است که با تفکر عقلی و علمی زندگی خود را سامان دهد و در عالم هم نظام علی و معلولی حاکم است. اگر این کار صورت گرفت خداوند هم به بندگان عنایت خواهد کرد. وقتی همگان هم رأی شدند که دنیا در یک تغییر اقلیم مهم واقع شده است باید دید وضع ما چه می گردد.

متأسفانه در کل، کشور ما در متن کمبود نزولات و خشکی واقع شده است، یعنی بعضی استان ها به خصوص استان های مرکزی ما دچار خشکی ممتد خواهند شد. پس به جای اصرار به روش های گذشته کشاورزی در این استان ها، باید نوع زیست مردم به سوی امور غیر کشاورزی و یا کشاورزی مدرن سوق پیدا کند و البته وظیفه دولت است که زمینه این تحول و تغییر سبک زندگی را فراهم کند. البته استان خوزستان در بخش های با ساختار کشاورزی، می تواند ادامه حیات بدهد به شرطی که نوع کشت و نحوه آبیاری و نحوه دامداری آن به کلی تغییر کند.

می توان موقتاً خروجی آب سدها را افزایش داد و مشکل فعلی را حل کرد ولی استان خوزستان به علت کشت چهار فصل آن در پاییز و زمستان مشکل آبیاری پیدا می نماید، یعنی حجم آب در طول سال در دامنه مشخصی واقع شده است، اگر در بخشی از سال به هر علتی از آن بیشتر استفاده شد در ماه های بعد باید کمتر از آن بهره گیرند.

پس این نحوه علاج مشکل، صرفاً به تأخیر انداختن معضل است نه حل آن. البته در سال های گذشته تا آنجا که به خاطر دارم در سال 97 یا 98 در بودجه مصوب کشور، مجلس با عنایت رهبری معظم ردیفی در حدود 50 میلیون یورو از صندوق توسعه ملی را برای حل مشکل تنش آبی شهرها در نظر گرفت و نمی دانم بعد، این امر ادامه یافت یا خیر. البته اگر آن برنامه به طور کامل اجراشده بود امروز مشکل آب شرب در این استان ها وجود نداشت، ولی در موردبحث آب کشاورزی و حق آبه محیط زیست کشور احتیاج به برنامه مدون و اجرایی بلندمدت و همراهی مردم دارد.

برای بحث کشاورزی راه حل اصولی تغییر نوع کشت و سیستم های آبیاری نوین است که در بودجه سالانه هم مبالغی به این امر اختصاص یافت و باید هر دو موضوع در کنار توسعه فراوری آب شیرین از دریا را جدی تر دنبال کرد.

البته رویکرد صنعتی شدن استان خوزستان یکی از مؤلفه های اصلی آینده توسعه این استان باید باشد. باز تکرار می کنم اصل مسئله ایجاد تمرکز ذهنی و یک باور عمومی در تغییرات اقلیم و تأثیر آن در ایران است. باید اول درد را پذیرفت تا درمان صورت گیرد. البته کمبود آب شرب موضوع حیاتی است که در همه شرایط باید تأمین آن اولویت کار دولت باشد آن طور که رسانه ها منعکس کردند توجه بیشتر به این امر شده است.