بازگشت یحیی به تنظیمات کارخانه - کشتی کروز

شاید اگر همه چیز فرم عادی خودش را داشت، پرسپولیس حتی در همین فصل هم می توانست قهرمان گردد. تیم یحیی همان 63 امتیاز مد نظر برای رسیدن به عنوان قهرمانی را به دست آورد؛ ولی یکی، دو باخت بد موقع و شاید چند گل بد، کارش را سخت کرد و نهایتا تیم استقلال با اختلاف پنج امتیاز بیشتر به قهرمانی رسید.

اینکه چرا پرسپولیس در این فصل ناکام ماند، دلایل متعددی دارد؛ ولی از لحاظ برنامه ریزی، یحیی و کادر فنی اش به چیزی که در سر داشتند که همان کسب بیش از دو امتیاز از هر ملاقات (فاکتوری که لازمه قهرمانی بود)، رسیدند. با وجود این موضوعی که پرسپولیسی ها را غافلگیر کرد، کپی برداری حرفه ای استقلال و فرهاد مجیدی از فرمول قهرمانی پرسپولیس بود؛ گل نخوردن یا سخت گل خوردن. این فلسفه ای بود که فرهاد مجیدی در دستور کار گذاشت و مزدش را هم گرفت. استقلال بدون اینکه شکستی بخورد، جام را بالاتر از رقیب دیرینه بالای سر برد.

فرهاد همان طور که خودش برنامه ریزی نموده بود، به این نتیجه رسید که اگر قرار باشد به طلسم ناکامی استقلال بعد از 9 سال سرانجام دهد، باید این قانون را که ابتدا گل نخورد و سپس به فکر برنده شدن باشد، به خوبی در زمین اجرا کند. انسجام تیمی استقلال هم مثال زدنی شد؛ آن ها شاید گل های زیادی در مقایسه با پرسپولیس و سپاهان نزدند؛ ولی بدون تردید در بحث فاکتور دفاعی خوب عمل کردند. این تیم با خوردن تنها 10 گل، برترین خط دفاعی را از آنِ خود کرد و دروازه بان این تیم هم رکورد بیشترین تعداد کلین شیت (بسته نگه داشتن در یک بازی) را از آنِ خود کرد. این دو مورد آخری، یعنی کم گل خوردن و ثبت بیشترین تعداد کلین شیت همان فرمولی بود که ابتدا برانکو و سپس یحیی گل محمدی در دستور کار پرسپولیس، برای قهرمانی گنجانده بودند.

آمار این موضوع را به خوبی نشان می دهد؛ تیم پرسپولیس در سه بار نخست با برانکو و در دو فصل بعدی با یحیی برترین خط دفاعی لیگ را داشت و به طور میانگین و تقریبی در هر فصل فقط 14 بار دروازه شان باز شد. این تیم در سه فصل 14 بار، یک فصل 15 و یک فصل هم 17 بار گل خورد تا معین گردد لازمه قهرمانی در لیگ برتر ایران یا حداقل مهم ترین فاکتور قهرمانی در این لیگ، بسته نگه داشتن دروازه و خوردن گل های کمتر است. حالا با اشاره به همین موضوع می گردد قهرمانی استقلال را هم بر پایه همین نظریه گذاشت و از این گفت که آن ها نه تنها فرمول را پیدا نموده؛ بلکه بهتر از پرسپولیس از آن استفاده کردند. استقلال در مقایسه با قهرمانی های اخیر پرسپولیس، در این فصل به مراتب گل خورده کمتری داشت و فقط 10 بار دروازه اش در 30 مسابقه باز شد.

شاید همین مقدمه کوتاه علت روشنی برای فلسفه کنونی پرسپولیس در نقل وانتقالات باشد. این تیم که نمی خواهد در فصل پیش رو، جام قهرمانی را به سادگی به حریف دیگری تقدیم کند، استارت خوبی در بازار داشته و دو مهره ارزشمند را که اتفاقا هردو هم در خط دفاعی تأثیرگذار هستند، به خدمت گرفته است. علیرضا بیرانوند، یکی از افرادی که نقش پررنگی در قهرمانی های اخیر این تیم داشته، دوباره به پرسپولیس برگشته است. او با درخشش در همین باشگاه یکی از ستاره های تیم ملی ایران شد و در آسیا هم تبدیل شد به یکی از دو دروازه بان برتر.

یحیی با برگشتن به تنظیمات کارخانه، سراغ مهم ترین رکن قهرمانی یعنی ترمیم خط دفاعی رفته است. به غیر از بیرانوند، مرتضی پورعلی گنجی، ستاره سابق تیم ملی ایران و یکی از مدافعان طراز اول ایران در سال های اخیر هم با قراردادی سه ساله به پرسپولیس آمده است. معین است که اولویت های پرسپولیس در بازار کنونی تغییر نموده و سرمربی سرخ ها حالا بیش از هر زمان دیگری در پی جذب مدافعانی است که بتوانند استحکام از دست رفته را برگردانند. اتفاقا با توجه به همین سیاست است که غالب بازیکنانی که شایعه پیوستن آن ها به پرسپولیس به گوش می رسد، بازیکنانی هستند که توانایی حضور در خط دفاعی را دارند. فعلا که خیال یحیی از دروازه راحت شده و اگر مرتضی پورعلی گنجی هم آماده باشد، این تیم یک مدافع سطح بالا را در اختیار دارد.

با این حال، برنامه های یحیی تمام نشده است. شایعه بازگشت محمدحسین کنعانی زادگان و شجاع خلیل زاده هم از مدت ها قبل به گوش می رسد. حتی اگر این شایعه در حد حرف هم باشد، باز نشان از دغدغه اصلی یحیی برای ساختن پرسپولیسی متفاوت دارد. اتفاقا خرید بازیکنان تدافعی مانند رامین رضاییان، وحدت هنانوف و منوچهر صفروف هم نشان می دهد که یحیی به خوبی از نیم فصل دومِ فصل اخیر، به این نتیجه رسیده که بیش از سایر خطوط باید به فکر سروسامان دادن به خط دفاعی باشد. او وقتی متوجه شد که حامد لک از روز های اوجش فاصله گرفته و احمد گوهری هم دروازه بانی نیست که بتواند به این زودی ها در پرسپولیس جا بیفتد، درنگ نکرد و بیرانوند را برگرداند.

این سرانجام کار نیست؛ چون باز هم نزدیک ترین بازیکنانی که ممکن است همین امروز و فردا به پرسپولیس بیایند، مدافع هستند. دانیال اسماعیلی فر، مدافع راست سپاهان، گل سرسبد آنهاست. تأکید به داشتن میلاد زکی پور با وجود اینکه طرفداران پرسپولیس دل خوشی از این بازیکن ندارند، هم در این مقوله می گنجد. زکی پور فصل خوبی را در گل گهر سپری نموده و یکی از آماده ترین مدافعان چپ فوتبال ایران است. کولیبالی از فولاد و گئورگی گولسیانی از سپاهان هم دیگر مدافعانی هستند که فکر یحیی را درگیر نموده اند و در پی جذب آنهاست. سرمربی پرسپولیس برخلاف فصول گذشته، این بار ظاهرا ترک عادت نموده و قرار است چند بازیکن جوان را به خدمت بگیرد. سامان فلاح، مدافع 21 ساله پیکان هم یکی از این چهره هاست که این باشگاه گویا مذاکراتی با او داشته است.

تا همین جا شاید برای نتیجه گیری کافی باشد. مهم نیست چه تعداد از بازیکنان مدنظر یحیی در همین روز ها جذب شوند یا کار به بن بست بخورد؛ بلکه مهم این است که یحیی به فاکتور اصلی برای کسب عنوان قهرمانی برگشته و حالا بیش از هر زمان دیگری به فکر خرید مدافع و ترمیم خط دفاعی پرسپولیس است. شاید اگر انتقال این اسامی به پرسپولیس هم نهایی نگردد، باز یحیی تمرکزش را از سایر خطوط پرسپولیس خارج کند و در پی مدافعانی بگردد که زور پرسپولیس با آن ها برای کسب یک قهرمانی دیگر در لیگ برتر، بیشتر گردد.