آب معدنی روستای معدویه حاجی آباد - کشتی کروز

نویسنده: حسن انوشه

شهر حاجی آباد (جمعیت در 1365 ش 10915 نفر)، مرکز بخش سعادت آباد (جمعیت در 1364 ش 37312 نفر)، شهرستان بندرعباس، استان هرمزگان، شهر حاجی آباد در 55 درجه و 55 دقیقه طول شرقی، 28 درجه و 17 دقیقه عرض شمالی و در 165 کیلومتری شمال بندرعباس واقع شده است. حدود آن از شمال و مشرق به کرمان، از غرب به فارس و از جنوب به بخش فین بندرعباس می رسد، ناحیه حاجی آباد به دو بخش شرقی و غربی که هر یک دارای آب و هوا، جنس خاک و فرآورده های کشاورزی متفاوتی هستند تقسیم می گردد. هوای آن در زمستان معتدل و در تابستان گرم و خشک است و آب آن از چشمه، چاه و کاریز به دست می آید. بخش شرقی ناحیه که فارغان نام دارد چون کوهستانی است دارای پوشش گیاهی است و درختانی چون زیتون، اورس، ارزن، بادام کوهی و گیلاس وحشی در آنجا می روید. مردم ناحیه بیشتر به کشاورزی می پردازند و از مهمترین فرآورده های کشاورزی آن، مرکبات، خرما، میوه های تابستانی، غلات و حبوبات را می توان یاد کرد. صنایع دستی مانند حصیربافی، قالی بافی و چادربافی نیز در این ناحیه رواج دارد. بخش سعادت آباد که امروزه به نام مرکزش حاجی آباد آوازه دارد دارای 212 آبادی است که در سه دهستان در مطلع، فارغان و طارم پراکنده اند. مهمترین روستاهای این ناحیه بخوان، تیرور، تذرج، طارم و طاشکوئیه نام دارند. در پاره ای جاهای این بخش، مانند پیرامون روستای معدویه آب معدنی از زمین می جوشد و هر ساله شماری مردم برای استفاده از این آبها به این ناحیه سفر می نمایند. در سالهای اخیر که کشاورزی مکانیزه در حاجی آباد رونق گرفته مردم به کشاورزی نایلونی و پرورش مرکبات، به ویژه نارنگی و لیموشیرین توجه بیشتری می ورزند و هر ساله میزان زیادی از این فرآورده ها را به شهرهای دیگر صادر می نمایند. مردم حاجی آباد به زبان فارسی سخن می گویند و تقریباً همگی از مذهب شیعه پیروی می نمایند.

کتابنامه:

آمارنامه استان هرمزگان، 1364ش، بندرعباس و خلیج فارس، 47، 67؛ جغرافیای کامل ایران، 1246/2؛ سرشماری عمومی نفوس و مسکن، 1365؛ شناسنامه شهرهای کشور، استان هرمزگان.

منبع مقاله :

گروه نویسندگان، (1391)، دائرةالمعارف تشیع (جلد ششم)، تهران: انتشارات حکمت، چاپ اول.