چرا با اینکه لاغر هستید شکمتان بزرگ است؟
به گزارش کشتی کروز، خبرنگاران - ترجمه از هدی بانکی: ورزش می کنید و بیشتر اوقات تغذیه تان سالم است. با توجه به اهمیتی که به سالم بودن هر چیزی که در دهان تان می گذارید می دهید و ورزشی که می کنید، توانسته اید به وزن ایده آل برسید، اما همچنان چربی شکم تان آزارتان می دهد. فرقی نمی کند چقدر سخت تمرین و کوشش می کنید، به نظر می رسد نمی توانید از شر چربی های شکم خلاص شوید. به راستی چه چیزی باعث می گردد با وجود سبک زندگی سالمی که دارید، شکم تان بزرگ و پُر از چربی باشد؟!
این فقط شما نیستید که در جدال با چربی های شکم تان پیروز نیستید، خیلی از خانم ها حتی آن هایی که لاغرند با این مشکل درگیرند. اگر تمام کارهای تان را درست انجام می دهید پس مشکل چیز دیگریست: استرس! استرس های روزمره که بیشتر ما با آن ها مواجهیم، می توانند موجب انباشت چربی در اطراف شکم و کمر شوند، زیرا ترشح هورمون کورتیزول را افزایش می دهند.
در مطالعه ای که انجام شد، زنان لاغر اندامی که چربی شکم شان بیشتر بود، در مواجهه با کار های استرس برانگیز در محیط آزمایشگاهی، کورتیزول بیشتری نسبت به زنان لاغری که چربی شکم نداشتند فراوری کردند. همه ما آستانه تحمل خاصی برای استرس داریم و اگر فراتر از آن دچار استرس شویم و آن را کنترل نکنیم به ضرر سلامتی مان تمام خواهد شد. بعضی از افراد می توانند بدون افزایش مداوم کورتیزول، استرس های زیاد را کنترل نمایند، اما عده ای دیگر، در واکنش به استرس های جزئی زندگی نیز، کورتیزول زیادی فراوری می نمایند.
چرا کورتیزول دردسر ساز است؟
کورتیزول که به نام هورمون استرس معروف است، همواره هم بد نیست و شما نمی توانید بدون کورتیزول زنده بمانید. کورتیزول به وسیله غدد آدرنال که بالای کلیه ها قرار دارند ترشح می شوند. غدد آدرنال به وسیله مغز تحریک می شوند تا در جواب به انواع فاکتورها، مانند استرس، کورتیزول ترشح نمایند. کورتیزول خیلی کم، پیامد های منفی دارد، اما زیاد آن نیز مضر است. کورتیزول نقش مهمی در تنظیم قند خون، عملکرد ایمنی، تعادل مایعات و التهاب دارد. به طور طبیعی، شما زمانی کورتیزول ترشح می کنید که تحت استرس زیاد هستید، اما اندازه آن آرام آرام به حد نرمال برمی گردد. اگر کورتیزول به سطح نرمال برنگردد ممکن است در سطحی بالاتر از اندازه مطلوب باقی بماند.
چرا کورتیزول بالا مشکل ساز است؟
افزایش مزمن کورتیزول می تواند منجر به افزایش وزن، بویژه در اطراف کمر و شکم گردد که چند علت دارد. کورتیزول با افزایش احساس گرسنگی و تمایل به شیرینی و کاهش حساسیت به انسولین، چاق تان می نماید. اندازه زیاد کورتیزول (به علت استرس) می تواند توجیه نماینده این علت باشد که چرا وقتی استرس دارید تمایل تان به غذا های راحت و دردسترس زیاد است. متاسفانه پُرخوری در واکنش به کورتیزول زیاد، فقط مشکل را بدتر می نماید، زیرا مقاومت نسبت به انسولین ایجاد می نماید. فراوری بیش از حد کورتیزول و به تبع آن، خوردن های هیجانی می تواند تبدیل به چرخه ای معیوب گردد که برای سلامتی و دور کمرتان مضر است. در ضمن کورتیزول زیاد، عملکرد ایمنی را مختل می نماید، بنابراین بیشتر مستعد بیماری می شوید و این اتفاق نیز گوارش را مختل می نماید.
چرا چربی شکم برای سلامتی ضرر دارد؟
ذخیره چربی در اطراف شکم و کمر فقط به ایراد های ظاهری محدود نمی گردد بلکه برای سلامتی نیز مضر است. دور کمر بزرگ تر از 32 اینچ برای خانم ها، از جنبه سلامتی یک پرچم قرمز است. زیرا دور کمر زیاد با اختلالات متابولیکی ارتباط دارد مانند مقاومت به انسولین و ریسک بالای بیماری های قلبی و عروقی. داشتن چربی زیاد در اطراف شکم و کمر، به مدل سیب (الگوی اندرویدی توزیع چربی در بدن) معروف است. این مدل بیشتر در مردان میانسال و زنان بعد از سن یائسگی متداول است.
مدل اندرویدی توزیع چربی با چربی عمقی بیشتر در اطراف اندام هایی مانند کبد مرتبط است که می تواند مشکلاتی برای سلامتی ایجاد کند. تجمع چربی در اطراف کمر، نشاندهنده چربی عمقی بیشتر است. سلول های چربی احشایی یا عمقی، سیتوکین های گوناگونی فراوری می نمایند. سیتوکین ها مواد التهاب برانگیز هستند. در زنان جوان تری که شرایط متابولیکی سالم تری دارند، الگوی گلابی شایع تر است. در این الگوی توزیع چربی، چربی در اطراف باسن و ران ها پراکنده است. این نوع چربی عموما زیر پوستی است، نه عمقی. این گونه چربی را می توانید بین انگشتان تان بگیرید. از جنبه سلامتی، داشتن چربی در اطراف باسن و رانها، سالم تر از داشتن چربی در اطراف شکم و کمر است.
مهار کورتیزول و چربی شکم
حالا چگونه می توانیم کورتیزول را پیش از اینکه تبدیل به مسئله ای در سلامتی مان گردد کنترل کنیم؟ شما زمانی کورتیزول ترشح می کنید که تحت استرس هستید، چون بدن تان خطری را دریافت می نماید یا احساس می نماید تهدید شده است. اغلب این خطر ها و تهدیدها، خطرات فیزیکی واقعی نیستند، اما بدن شما به چیزی در محیط تان بیش از حد واکنش نشان می دهد. یکی از راه های مهار واکنش کورتیزول، فرا گرفتن تکنیک هایی برای کنترل استرس است. مدیتیشن، تای چی و یوگا، سه نوع از ورزش های ذهنی جسمی هستند که به کنترل استرس یاری زیادی می نمایند. پژوهش ها نشان داده اند یوگا و مدیتیشن می توانند افسردگی و اضطراب را کاهش بدهند. هر دوی این ها منجر به افزایش ترشح کورتیزول می شوند.
خواب کافی و با کیفیت نیز به کاهش کورتیزول یاری می نماید، زیرا کمبود خواب، فشار زیادی به بدن وارد می نماید. ورزش نیز برای مهار واکنش کورتیزول سودمند است. البته باید بدانید که اندازه متعادلی از ورزش، کورتیزول را پایین می آورد و استرس را تسکین می دهد، اما بیش از حد تمرین و ورزش کردن می تواند اثر معکوس بگذارد و کورتیزول را بالا ببرد. داشتن رژیم غذایی متعادل و سالم که حاوی پروتئین کافی باشد و قند خون را تثبیت کند برای جلوگیری از افزایش کورتیزول ضروری است. از مصرف قند زیاد پرهیز کنید و اندازه کافی از تمام ویتامین ها و مواد معدنی مورد احتیاج بدن برای عملکرد بهینه دریافت کنید (مخصوصا منیزیم و ویتامین C). منیزیم و ویتامین C نقش بسیار مهمی در چگونه واکنش نشان دادن بدن تان نسبت به استرس دارند.
علت دیگری نیز برای مهار کورتیزول وجود دارد. مطالعات نشان می دهند کورتیزول زیاد می تواند به هیپوکامپوس مغز آسیب بزند. هیپوکامپوس، بخشی از مغز است که به حافظه و یادگیری مربوط می گردد. منیزیم که سرکوب نماینده فراوری کورتیزول است می تواند جلوی ورود آن را به مغز بگیرد. بعضی تحقیق ها نشان داده اند ویتامین C به کاهش فراوری کورتیزول در واکنش به تمرینات شدید یاری می نماید.
حرف آخر
حالا دیگر می دانید که استرس چگونه باعث می گردد به سختی بتوانید دور کمرتان را کم کنید و اینکه چربی شکم، ریسک فاکتوری جدی برای سلامتی شماست. استرس تان را کنترل کنید و اجازه ندهید او کنترل شما را به دست بگیرد!
منبع: cathe
پ
منبع: برترین ها