هتل فرست ورلد گنتینگ مالزی: کاوش در بزرگترین هتل جهان و شهر بالای ابرها
به گزارش کشتی کروز، در میان ابرهای ارتفاعات گنتینگ مالزی، در ارتفاع 1800 متری از سطح دریا، سازه‌ای عظیم و رنگارنگ قرار دارد که قوانین صنعت هتلداری را به چالش می‌کشد. هتل فرست ورلد (First World Hotel)، با نمای رنگین‌کمانی و مقیاس حیرت‌انگیز خود، تنها یک مکان برای اقامت نیست؛ بلکه یک پدیده در دنیای گردشگری انبوه است. این هتل با داشتن
7,351 اتاق، رسماً به عنوان بزرگترین هتل جهان در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رسیده است، عنوانی که معمولاً با تجمل و انحصار همراه است. با این حال، در قلب هویت این غول، یک تناقض اساسی نهفته است: فرست ورلد یک هتل سه ستاره است که بر پایه مدل اقتصادی و مقرون‌به‌صرفه بنا شده.
این تضاد میان مقیاس بی‌رقیب و سطح خدمات استاندارد، کلید درک مدل کسب‌وکار منحصربه‌فرد آن است. فرست ورلد برای ارائه خدمات لوکس و شخصی‌سازی‌شده ساخته نشده، بلکه به عنوان موتور محرک و قلب تپنده مجموعه عظیم «ریزورتس ورلد گنتینگ» (Resorts World Genting) عمل می‌کند. این هتل یک شهر عمودی است که برای اسکان دادن به جریان بی‌پایان بازدیدکنندگانی طراحی شده که به سوی کازینوها، پارک‌های موضوعی، مراکز خرید و سالن‌های نمایش این شهر سرگرمی سرازیر می‌شوند. موقعیت مکانی آن در قلب این مجموعه، دسترسی بی‌نظیری را به تمام جاذبه‌ها فراهم می‌کند و این خود، ارزشمندترین دارایی هتل است. بنابراین، برای تحلیل دقیق فرست ورلد، نباید آن را به عنوان یک هتل مستقل نگریست، بلکه باید آن را به مثابه یک زیرساخت حیاتی در یک اکوسیستم تجاری و تفریحی پیچیده مورد بررسی قرار داد؛ اکوسیستمی که در آن، حجم انبوه مهمانان بر کیفیت تجربه فردی اولویت دارد و موفقیت نه با ستاره‌های میشلن، که با میلیون‌ها بازدیدکننده در سال سنجیده می‌شود.
برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.
از رویای یک بنیان‌گذار تا امپراتوری بر فراز کوهستان: پیدایش ریزورتس ورلد گنتینگ
داستان هتل فرست ورلد عمیقاً با تاریخچه بلندپروازانه کل مجموعه ریزورتس ورلد گنتینگ گره خورده است، داستانی که با رویای یک مرد آغاز شد. در سال 1963، کارآفرین مالزیایی-چینی، تان سری لیم گو تونگ (Tan Sri Lim Goh Tong)، با الهام از هوای خنک و مطبوع ارتفاعات کامرون، ایده ساخت یک تفرجگاه کوهستانی در نزدیکی کوالالامپور را در سر پروراند. او در سال 1965 شرکت «گنتینگ گروپ» (Genting Group) را تأسیس کرد و پس از کسب مجوزهای لازم برای تملک زمین در قله کوه اولو کالی، یکی از دشوارترین پروژه‌های مهندسی آن زمان در مالزی را آغاز کرد: ساخت جاده دسترسی به قله.
تکمیل این جاده در سال 1969 نقطه عطفی در تاریخ این مجموعه بود. در همان سال، دولت مالزی مجوزی را صادر کرد که سرنوشت گنتینگ را برای همیشه تغییر داد: مجوز تأسیس کازینو. این مجوز، شریان حیاتی مالی را برای توسعه‌های آتی فراهم کرد و گنتینگ را به تنها مقصد قانونی قمار در کشور تبدیل نمود. با تکیه بر این منبع درآمد پایدار، اولین هتل مجموعه به نام «هتل هایلندز» (Highlands Hotel) در سال 1971 افتتاح شد و پایه‌های یک امپراتوری تفریحی ریخته شد.
ساختار شرکتی این مجموعه نیز به موازات رشد فیزیکی آن تکامل یافت. «گنتینگ برهاد» (Genting Berhad) که در سال 1968 تأسیس شد، به عنوان شرکت مادر و هلدینگ سرمایه‌گذاری عمل می‌کند. در یک بازسازی ساختاری مهم در سال 1989، شرکت جدیدی به نام «گنتینگ مالزی برهاد» (Genting Malaysia Berhad) ایجاد شد که تمامی عملیات‌های مرتبط با بازی، هتل و تفرجگاه را از شرکت مادر تحویل گرفت. هتل فرست ورلد نیز تحت مدیریت یکی از شرکت‌های تابعه همین مجموعه، یعنی «ریزورتس ورلد اس‌دی‌ان بی‌اچ‌دی» (Resorts World Sdn Bhd)، قرار دارد.
هتل فرست ورلد خود محصول این فلسفه رشد دائمی بود و ساخت آن در چند مرحله صورت گرفت تا پاسخگوی تقاضای روزافزون باشد. برج شماره 1 در سال 2001 افتتاح شد، برج شماره 2 در سال 2006 به بهره‌برداری رسید و سرانجام، برج شماره 3 (که با نام ضمیمه برج 2 نیز شناخته می‌شود) در سال 2014 تکمیل گردید. این توسعه فازی نشان می‌دهد که فرست ورلد نه یک پروژه منفرد، بلکه بخشی از یک استراتژی کلان و پویا تحت عنوان «برنامه گردشگری یکپارچه گنتینگ» (GITP) بوده است؛ برنامه‌ای که هدف آن بازآفرینی و گسترش مداوم این شهر بالای ابرهاست. این وابستگی تاریخی به درآمدهای حاصل از کازینو و استراتژی رشد بی‌پایان، ماهیت وجودی هتل فرست ورلد را شکل داده است: سازه‌ای عظیم برای پشتیبانی از یک ماشین پول‌سازی که هرگز متوقف نمی‌شود.
آناتومی یک غول: مقیاس، معماری و رکورد جهانی گینس
هویت هتل فرست ورلد بیش از هر چیز با اعداد و ارقام خارق‌العاده و ظاهر منحصربه‌فردش تعریف می‌شود. این مجموعه عظیم از سه برج تشکیل شده که در مجموع 7,351 اتاق را در خود جای داده‌اند و بر فراز 36 طبقه (شامل 8 طبقه زیرزمین برای پارکینگ) قد برافراشته‌اند. از منظر معماری، ساختار برج‌ها ساده و کاربردی است و به وضوح با هدف حداکثرسازی تعداد اتاق‌ها و بهینه‌سازی هزینه‌های ساخت طراحی شده است. با این حال، آنچه این سادگی ساختاری را جبران می‌کند، نمای بیرونی جسورانه و پرجنب‌وجوش آن است. برج‌ها با نوارهای رنگی درخشان و متنوعی نقاشی شده‌اند که ظاهری شبیه به رنگین‌کمان به آن‌ها می‌بخشد و از دور تصویری شاد و بازیگوشانه ایجاد می‌کند که برخی آن را به قلعه‌های افسانه‌ای تشبیه کرده‌اند. این انتخاب رنگ، یک تصمیم هوشمندانه در برندسازی است که ساختمان را به یک بیلبورد تبلیغاتی غول‌پیکر تبدیل کرده و پیام سرگرمی و مناسب بودن برای خانواده را به مخاطب منتقل می‌کند.
داستان کسب رکورد جهانی گینس توسط این هتل، خود گواهی بر استراتژی مبتنی بر مقیاس آن است. فرست ورلد برای اولین بار در سال 2006 با داشتن 6,118 اتاق به عنوان بزرگترین هتل جهان شناخته شد. اما این عنوان را در سال 2008 به هتل «پالازو» (The Palazzo) در لاس وگاس که با توسعه هتل «ونیشین» (The Venetian) ظرفیت خود را افزایش داده بود، واگذار کرد. مدیریت گنتینگ که نمی‌خواست این ابزار قدرتمند بازاریابی را از دست بدهد، با ساخت برج جدید ضمیمه (Tower 2 Annex) و افزودن 1,233 اتاق جدید، ظرفیت کل هتل را به 7,351 اتاق رساند و در آگوست 2015، بار دیگر و با اقتدار، عنوان بزرگترین هتل جهان را در کتاب رکوردهای گینس به نام خود ثبت کرد.
برای درک بهتر جایگاه منحصربه‌فرد فرست ورلد، مقایسه آن با دیگر هتل‌های غول‌پیکر جهان ضروری است.
بزرگترین هتل‌های جهان بر اساس تعداد اتاق
| نام هتل | شهر/کشور | تعداد اتاق | رتبه ستاره |
| First World Hotel | گنتینگ هایلندز، مالزی | 7,351 | 3 ستاره |
| The Venetian Resort | لاس وگاس، ایالات متحده | 7,115 | 5 ستاره |
| MGM Grand Las Vegas | لاس وگاس، ایالات متحده | 6,852 | 4 ستاره |
| Abraj Al Bait | مکه، عربستان سعودی | 6,000 | 5 ستاره |
| The Londoner Macao | کوتای، ماکائو | 6,000 | 5 ستاره |
منابع داده: |
این جدول به وضوح استراتژی متمایز فرست ورلد را آشکار می‌سازد. در حالی که تمام رقبای نزدیک آن در فهرست بزرگترین‌ها، هتل‌های لوکس چهار و پنج ستاره هستند، فرست ورلد با افتخار در جایگاه یک هتل سه ستاره قرار گرفته است. این نشان می‌دهد که هدف آن رقابت بر سر تجمل و کیفیت خدمات نیست، بلکه تسلط بر بازار از طریق ارائه ظرفیت اقامتی انبوه و مقرون‌به‌صرفه است. رکورد جهانی گینس برای این هتل تنها یک افتخار نیست، بلکه یک دارایی استراتژیک است که به طور مداوم گردشگران و تورهای گروهی را به سوی خود جذب می‌کند و هویت برند «بزرگتر یعنی بهتر» را در ذهن مخاطب تثبیت می‌نماید.
مرکز فرماندهی یک شهر سرگرمی: اکوسیستم تفرجگاه یکپارچه
ارزش واقعی هتل فرست ورلد نه در اتاق‌هایش، بلکه در موقعیت استراتژیک آن نهفته است. این هتل در «قلب ریزورتس ورلد گنتینگ» واقع شده و به عنوان یک هاب مرکزی عمل می‌کند که تمام شریان‌های حیاتی این شهر سرگرمی را به یکدیگر متصل می‌سازد. این طراحی یکپارچه، هسته اصلی مدل کسب‌وکار «تفرجگاه یکپارچه» (Integrated Resort) را تشکیل می‌دهد که هدف آن، نگه داشتن میهمانان در یک اکوسیستم بسته و به حداکثر رساندن هزینه‌کرد آن‌ها در داخل مجموعه است.
این هتل به طور مستقیم به فرست ورلد پلازا (First World Plaza)، یک مرکز خرید و سرگرمی به وسعت 46,000 متر مربع که درست در زیر برج‌های هتل قرار دارد، متصل است. این پلازا خود میزبان پارک موضوعی سرپوشیده
اسکای‌تروپولیس (Skytropolis Indoor Theme Park)، ده‌ها فروشگاه، رستوران‌های متنوع و یکی از کازینوهای اصلی مجموعه است. علاوه بر این، یک راهروی سرپوشیده، هتل را به مرکز خرید مدرن و لوکس
اسکای‌اونیو (SkyAvenue) متصل می‌کند. این مرکز خرید نه تنها میزبان برندهای معتبر جهانی است، بلکه ایستگاه اصلی تله‌کابین
آوانا اسکای‌وی (Awana SkyWay) را نیز در خود جای داده است. این تله‌کابین، قله را به ایستگاه‌های میانی و همچنین مرکز خرید «گنتینگ هایلندز پریمیوم اوتلتس» (Genting Highlands Premium Outlets) متصل می‌کند و یک سیستم حمل‌ونقل کارآمد و جذاب را برای جابجایی هزاران بازدیدکننده فراهم می‌آورد.
این شبکه پیچیده از راهروها، پله‌های برقی و مسیرهای ارتباطی، یک محیط کاملاً کنترل‌شده و مقاوم در برابر شرایط آب‌وهوایی متغیر کوهستان ایجاد می‌کند. میهمانان می‌توانند از اتاق هتل خود خارج شده و بدون نیاز به خروج از فضای سرپوشیده، به پارک‌های موضوعی، کازینو، مراکز خرید و رستوران‌ها دسترسی پیدا کنند. این طراحی هوشمندانه، یک اکوسیستم «چسبنده» (sticky) به وجود می‌آورد که نیاز یا تمایل میهمانان برای خروج از مجموعه را به حداقل می‌رساند و تضمین می‌کند که بخش عمده‌ای از بودجه سفر آن‌ها در داخل همین مجموعه هزینه شود.
در این مدل، هتل فرست ورلد نقشی فراتر از یک اقامتگاه صرف ایفا می‌کند؛ آن به یک زیرساخت حیاتی تبدیل شده است. عملکرد آن را می‌توان به یک ترمینال فرودگاه تشبیه کرد: یک مرکز عظیم و کارآمد که برای پردازش حجم بالایی از افراد و هدایت آن‌ها به مقاصد نهایی‌شان (جاذبه‌های تفریحی و تجاری) طراحی شده است. تمرکز بر کارایی، سرعت (از طریق کیوسک‌های پذیرش) و امکانات اولیه در اتاق‌ها، همگی در راستای ایفای همین نقش زیرساختی است. هتل فرست ورلد خود یک مقصد نیست، بلکه دروازه‌ای است به سوی دنیایی از سرگرمی که در اطراف آن ساخته شده است.
تجربه میهمان: تناقضی از راحتی و مصالحه
تجربه اقامت در بزرگترین هتل جهان، تصویری دوگانه و مملو از تضاد را به نمایش می‌گذارد که به خوبی بازتاب‌دهنده مدل کسب‌وکار آن است: ارائه دسترسی بی‌نظیر در ازای چشم‌پوشی از بسیاری از استانداردهای رفاهی. تحلیل هزاران نقد و بررسی آنلاین از سوی میهمانان، این دوگانگی را به وضوح نشان می‌دهد.
از یک سو، نقاط قوت هتل غیرقابل انکار و کاملاً منطبق با استراتژی آن است. موقعیت مکانی بی‌رقیب آن با امتیاز 8.4 از 10 در وب‌سایت Agoda، مهم‌ترین مزیت آن به شمار می‌رود. میهمانان به طور مداوم از راحتی دسترسی به پارک‌های موضوعی، مراکز خرید و کازینوها تمجید می‌کنند. مزیت دیگر،
ارزش در برابر پول است که امتیاز 7.5 از 10 را به خود اختصاص داده. با قیمت‌هایی که گاهی از حدود 46 دلار آمریکا شروع می‌شود، فرست ورلد اقامتی بسیار مقرون‌به‌صرفه را در قلب یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری مالزی ارائه می‌دهد.
اما در سوی دیگر این معادله، فهرستی طولانی از شکایات رایج وجود دارد که تصویری از یک تجربه پر از مصالحه را ترسیم می‌کند:
فرایند پذیرش و خروج آشفته: این مورد پرتکرارترین و شدیدترین انتقاد میهمانان است. گزارش‌ها حاکی از صف‌های طولانی و انتظار برای پذیرش تا سه ساعت است. میهمانان از «هرج‌ومرج و دیوانگی» در لابی و کمبود شدید کارکنان در کانترها شکایت دارند. کیوسک‌های الکترونیکی پذیرش (E-Kiosks)، که به عنوان راه‌حلی نوآورانه برای این مشکل معرفی شدند، اغلب برای میهمانان بین‌المللی به دلیل عدم شناسایی گذرنامه کار نمی‌کنند و آن‌ها را مجبور به ایستادن در صف‌های طولانی‌تر پذیرش دستی می‌کنند. این گلوگاه عملیاتی، اولین نقطه تماس میهمان با هتل را به تجربه‌ای تلخ تبدیل می‌کند.
کیفیت پایین و نظافت ضعیف اتاق‌ها: بسیاری از میهمانان اتاق‌ها را «بسیار کوچک»، «کثیف» و با ملحفه‌ها و کف‌پوش‌های آلوده توصیف کرده‌اند. گزارش‌هایی از وجود حشرات، پنجره‌های شکسته و مبلمان قدیمی و فرسوده نیز به چشم می‌خورد.
فقدان امکانات اولیه: یکی از شگفت‌انگیزترین جنبه‌ها برای بسیاری از میهمانان، عدم وجود امکاناتی است که حتی در هتل‌های اقتصادی نیز استاندارد محسوب می‌شوند. شکایات مکرر از نبود کتری برقی، آب آشامیدنی رایگان، مسواک و حتی وای‌فای در اتاق‌ها نشان‌دهنده یک سیاست عامدانه برای کاهش هزینه‌هاست.
خدمات غیرشخصی و ضعیف: مقیاس عظیم هتل، ارائه هرگونه خدمات شخصی‌سازی‌شده را غیرممکن می‌سازد. کارکنان اغلب تحت فشار حجم بالای کار قرار دارند و خدمات، «نامنظم» و غیرمفید توصیف شده است.
این دوگانگی نشان می‌دهد که مدیریت هتل یک معامله شفاف را به میهمانان خود پیشنهاد می‌کند: در ازای پرداخت هزینه‌ای پایین و بهره‌مندی از موقعیتی استثنایی، باید راحتی، خدمات و امکانات رفاهی را فدا کنید. استراتژی هتل بی‌شباهت به مدل کسب‌وکار شرکت‌های هواپیمایی ارزان‌قیمت نیست؛ جایی که قیمت پایه بلیط بسیار پایین است، اما هر سرویس اضافی مستلزم پرداخت هزینه است. فرست ورلد با حذف امکانات غیراساسی، هزینه‌های عملیاتی هر اتاق را به حداقل رسانده و قیمت تمام‌شده را کاهش می‌دهد. در واقع، این هتل «دسترسی» می‌فروشد، نه «اقامت».
ماشین پنهان: لجستیک عظیم یک شهر 7,351 اتاقه
در پشت صحنه تجربه ساده و گاهی ناقص میهمانان در هتل فرست ورلد، یک ماشین عملیاتی فوق‌العاده پیچیده، مدرن و کارآمد در حال فعالیت است. مدیریت چنین مجموعه عظیمی نیازمند سطح بالایی از برنامه‌ریزی لجستیک، مدیریت زنجیره تأمین و به‌کارگیری فناوری‌های پیشرفته است که اغلب از دید میهمانان پنهان می‌ماند.
مقیاس عملیات خانه‌داری و خشک‌شویی به تنهایی سرسام‌آور است. اگرچه آمار دقیقی برای این هتل در دسترس نیست، اما با استفاده از معیارهای صنعتی می‌توان ابعاد آن را تخمین زد. یک هتل 100 اتاقه به طور متوسط سالانه حدود 180 تن لباس و ملحفه را شستشو می‌دهد. با تعمیم این رقم به هتلی با 7,351 اتاق، حجم خشک‌شویی سالانه به بیش از 13,000 تن می‌رسد. با فرض اینکه نظافت هر اتاق استاندارد حدود 30 دقیقه زمان ببرد، برای نظافت روزانه تمام اتاق‌ها (در صورت اشغال کامل) به بیش از 3,600 نفر-ساعت کار نیاز است. این ارقام نشان‌دهنده یک عملیات لجستیکی در مقیاس یک شهر کوچک است.
در تضاد کامل با امکانات اولیه داخل اتاق‌ها، زنجیره تأمین شرکت مادر، یعنی گنتینگ مالزی، بسیار پیشرفته و مسئولانه عمل می‌کند. این شرکت تعهد عمیقی به حمایت از اقتصاد محلی دارد، به طوری که در سال 2023، 94٪ از هزینه‌های تدارکاتی خود (معادل 1.9 میلیارد رینگیت مالزی) را به تأمین‌کنندگان محلی اختصاص داده است. این مجموعه مفهوم «از مزرعه به میز» را با خرید مستقیم سبزیجات تازه از کشاورزان محلی پیاده‌سازی کرده و از این طریق هم از تولیدکنندگان داخلی حمایت می‌کند و هم ردپای کربن خود را کاهش می‌دهد.
تعهد این مجموعه به پایداری زیست‌محیطی نیز در سطح کلان بسیار جدی است. ریزورتس ورلد گنتینگ دارای یک سیستم مدیریت پسماند دقیق است. این مجموعه سالانه حدود 102,918 کیلوگرم روغن پخت‌وپز مستعمل را جمع‌آوری و بازیافت می‌کند. علاوه بر این، روزانه حدود
2 تن زباله تر (پسماند مواد غذایی) از آشپزخانه‌ها جمع‌آوری شده و از طریق یک فرآیند بیولوژیکی هوازی به کود تبدیل می‌شود. در سطح گروهی نیز، شرکت گنتینگ سرمایه‌گذاری‌های کلانی در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی و سیستم‌های مدیریت هوشمند ساختمان برای کاهش انتشار کربن انجام داده است.
این دوگانگی در سرمایه‌گذاری بسیار گویاست. مدیریت تصمیم گرفته است تا منابع مالی را در سیستم‌های پشتیبانی و زیرساختی در مقیاس بزرگ (مانند زنجیره تأمین پایدار، مدیریت پسماند و فناوری داده) متمرکز کند، در حالی که هزینه‌های مربوط به هر اتاق و خدمات مستقیم به میهمان (مانند امکانات رفاهی و کارکنان) را به حداقل برساند. این یک استراتژی کاملاً آگاهانه است که در آن، بهره‌وری عملیاتی بلندمدت، اهداف زیست‌محیطی و اجتماعی (ESG) و اعتبار شرکت در سطح کلان، بر راحتی فردی میهمانان در سطح خرد اولویت داده شده است. به عبارت دیگر، این شرکت ترجیح می‌دهد سرمایه‌گذاران و نهادهای نظارتی را تحت تأثیر قرار دهد تا میهمانان اقتصادی خود را.
نتیجه‌گیری: میراثی فراتر از اندازه
هتل فرست ورلد گنتینگ صرفاً یک ساختمان بزرگ نیست؛ بلکه یک مطالعه موردی برجسته در زمینه یک مدل کسب‌وکار خاص و بسیار موفق است: هتلداری با حجم بالا، تراکم انبوه و تمرکز بر بودجه، به عنوان جزئی جدایی‌ناپذیر از یک مقصد سرگرمی یکپارچه. هویت منحصربه‌فرد این هتل از دل یک تناقض بنیادین بیرون می‌آید: مقیاس جهانی آن هم بزرگترین نقطه قوت و هم منشأ اصلی‌ترین ضعف‌هایش است.
عنوان «بزرگترین هتل جهان» یک ابزار بازاریابی بی‌نهایت قدرتمند و یک موتور اقتصادی است که سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده را به ارتفاعات گنتینگ می‌کشاند. این مقیاس به مجموعه اجازه می‌دهد تا از طریق صرفه‌جویی ناشی از اندازه، قیمت‌های رقابتی ارائه دهد و به عنوان شریان اصلی تأمین‌کننده جمعیت برای کازینوها و پارک‌های موضوعی عمل کند. با این حال، همین مقیاس عظیم، چالش‌های عملیاتی غول‌آسایی مانند گلوگاه‌های پذیرش و ارائه خدمات غیرشخصی را به همراه دارد که منجر به نارضایتی گسترده در میان میهمانان می‌شود.
تحلیل عمیق‌تر نشان می‌دهد که این تضادها تصادفی نیستند، بلکه نتیجه یک استراتژی تجاری کاملاً حساب‌شده‌اند. مدیریت گنتینگ به طور آگاهانه تصمیم گرفته است که سرمایه‌گذاری‌های کلان را در زیرساخت‌های پشتیبانی، پایداری و فناوری متمرکز کند، در حالی که هزینه‌های مستقیم مرتبط با تجربه میهمان در اتاق‌ها را به حداقل ممکن برساند. این مدل، راحتی فردی میهمان را فدای دسترسی انبوه، کارایی عملیاتی و سودآوری کل اکوسیستم می‌کند.
در نهایت، میراث هتل فرست ورلد نه فقط در تعداد اتاق‌هایش، بلکه در استراتژی تجاری جسورانه و بی‌پرده‌ای است که این اندازه عظیم نمایندگی می‌کند. این هتل ثابت کرده است که می‌توان یک «شهر» را در قالب یک هتل اداره کرد و با درک عمیق از اولویت‌های بازار هدف خود - یعنی قیمت و موقعیت مکانی بالاتر از هر چیز دیگر - به موفقیتی چشمگیر دست یافت. فرست ورلد یک الگو برای آینده گردشگری انبوه است؛ الگویی که شاید بحث‌برانگیز باشد، اما کارایی و سودآوری آن غیرقابل انکار است.