کاخ وست مینستر در لندن، خانه مجلس بریتانیا - کشتی کروز

این کاخ از سال 1987 میلادی به بعد در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. بعلاوه چندین رستوران، کافه تریا، سالن ورزش، میدان تیر و 3 ورودی جداگانه دارد که ورودی پادشاه (Sovereigns Entrance) آن مخصوص پادشاه و ورودی اعضای مجلس (Members Entrance)، مخصوص اعضای مجلس است و بازدیدنمایندگان معمولی از ورودی سنت استفان (St Stephens Entrance) استفاده می نمایند. برای بازدید از بخش های محدودی در این کاخ می توانید در روزهایی خاص، از تورهای رایگان آن یاری بگیرید.کاخ وست مینستر لندن

تاریخچه

قدمت کاخ وست مینستر به قرن 11 میلادی برمی گردد و مدت ها محل زندگی پادشاهان انگلیس به شمار می رفت؛ تا اینکه در سال 1512 گرفتار آتش شد و بعد از آن، از این کاخ به عنوان ساختمان مجلس انگلیس استفاده کردند. در سال 1834، آتش سوزی دیگری در این کاخ ایجاد شد که بیشتر بخش های کاخ را به نابودی کشاند و فقط برخی از قسمت های متعلق به قرون وسطیِ آن از جمله کلیسای سنت استفان (St Stephens Chapel)، سردابه سنت ماری (St Mary Undercroft)، برج جواهر (Jewel Tower) و تالار وست مینستر (Westminster Hall) توانستند جان سالم به در ببرند. هنری چهارم به مجلس پیشنهاد داد تا جلساتشان را در کاخ باکینگهام، چرینگ کراس (Charing Cross) یا پارک سنت جیمز (St James Park) برگزار نمایند. اما موقعیت این گزینه ها برای برگزاری جلسات مناسب نبود و آن ها این پیشنهاد را رد کردند.

از آن طرف، شدت خرابی کاخ وست مینستر به حدی بود که می بایست آن را به طور کامل بازسازی می کردند. بنابراین طراحی ساختمان نو این کاخ به چارلز بری (Charles Barry) واگذار شد که معماری گوتیک انگلیسی را برای آن درنظر داشت. ساخت کاخ نو را در سال 1840 آغاز کردند و 30 سال طول کشید تا آن را به اتمام برسانند. آگوستوس پوجین (Augustus Pugin) طراحی داخل کاخ وست مینستر را برعهده داشت و تصمیم گرفته بودند آن را طوری بسازند که بخش های به جای مانده قدیمی کاخ، به جز برج جواهر نیز داخل آن قرار بگیرد. کاخ وست مینستر، یک بار دیگر نیز بعد از جنگ جهانی دوم بازسازی شد و کوشش کردند ساختمان آن را درمقابل آلودگی هوای انگلیس مقاوم تر نمایند. این احتمال وجود دارد که کاخ در سال 2025 تخلیه گردد تا دوباره به بازسازی آن بپردازند که احتمالاً 6 سال طول خواهد کشید.

نمای بیرونی

سبک گوتیک انگلیسی در قرن 15 معروف بود و سبک نئوگوتیک نیز در قرن 19 دوباره رواج پیدا کرد. چارلز بری در معماری کلاسیک تخصص داشت. به همین علت از آگوستوس پوجین هم یاری گرفت که معمار سبک گوتیک به حساب می آمد. چارلز بری تمام انگلستان را زیر پا گذاشت تا سنگ موردنظرش را پیدا کند. درنهایت از سنگ آنستون (Anston) برای نمای بیرونی این کاخ استفاده کرد که بعداً معلوم شد، این سنگ دربرابر آلودگی هوا مقاومت کافی ندارد. درنتیجه در سال 1981 آن ها را بازسازی و برخی قسمت ها را با سنگ های بهتری جایگزین کردند. باغ های گوناگون کوچکی در اطراف این کاخ قرار گرفته اند که از این میان می توان به باغ برج ویکتوریا (Victoria Tower Gardens)، باغ بِلَک راد (Black Rods Garden)، کراموِل گرین (Cromwell Green) و کالج گرین (College Green) اشاره نمود.

کاخ وست مینستر، 3 برج دارد که بلندترینِ آن ها برج ویکتوریا (Victoria Tower) است و ارتفاع آن به 98.5 متر می رسد. این برج در بخش جنوب غربی این کاخ قرار گرفته و ابتدا آن را برج پادشاه می نامیدند که طی آتش سوزی مهیب دوم کاخ، ویران شد و چارلز بری تصمیم گرفت برج نو را به گونه ای بسازد که به خاطره انگیزترین و بارزترین قسمت این کاخ تبدیل گردد. برج ویکتوریا بعد از اتمام ساختش در سال 1858، بلندترین برج زمان خود به شمار می رفت. ورودی پادشاه در این برج قرار گرفته است که برای رفت و آمد پادشاه استفاده می شد. ارتفاع تاق قوسی شکلِ گذرگاه این برج، 15 متر است و برای دکور آن از مجسمه جرجیس (Saint George)، اندرو قدیس (Saint Andrew)، سنت پاتریک (Saint Patrick) و مجسمه ملکه ویکتوریا یاری گرفتند.

معروف ترین برج این کاخ، برج الیزابت یا همان برج ساعت است که در بخش شمالی آن قرار گرفته است. این برج را بیشتر با نام بیگ بن می شناسند که ارتفاعش به 96 متر می رسد، اما نسبت به برج ویکتوریا باریک تر است. طراحی و ساخت ساعت بزرگ این برج را ادموند بکت دنیسون و ادوارد دِنت برعهده داشتند و کسی باورش نمی شد که بتوانند در ساخت ساعتی دقیق و به این بزرگی پیروز شوند. 5 ناقوس بزرگ، بالای این برج قرار گرفته است و یک فانوس به نام آیرتون لایت (Ayrton Light) را نیز دربرمی گیرد که هنگام دیدار های مجلس، چراغ آن را روشن می نمایند. کوتاه ترین برج این کاخ، برج مرکزی (Central Tower) نام دارد که با 91 متر ارتفاع در مرکز این ساختمان قرار گرفته است.

اتاق ها و طراحی داخلی

کاخ طراحی شده به وسیله چارلز بری، بسیار بزرگ تر از کاخ قبلی بود و 4 طبقه، 1،100 اتاق مجزا و 100 راه پله را دربرمی گرفت. طبقه هم کف آن چندین دفترخانه و اتاق غذاخوری را شامل می گردد و اتاق های اصلی کاخ وست مینستر، یعنی اتاق مذاکرات، کتابخانه ها و لابی در طبقه اول قرار دارند. از 2 طبقه دیگر به عنوان اداره و اتاق های مجلس مشاوره استفاده می گردد. اتاق ردای ملکه (Queens Robing Room)، جایی است که ملکه قبل از رفتن به مجلس بریتانیا، تاج و لباس مخصوصش را به تن می نماید. برای دکور این اتاق، از دیوارنگاری های مربوط به افسانه کینگ آرتور و پرتره ملکه ویکتوریا استفاده نموده اند و سقف نیز با نشان های سلطنتی تزئین شده است.

اتاق ردای ملکه در کاخ وست مینستر لندن

رویال گالری (Royal Gallery)، یکی از بزرگ ترین اتاق های کاخ به شمار میرود. هنگام بازگشایی رسمی مجلس و سخنرانی ابتدایی ملکه، معمولاً اعضای هر دو مجلس حضور دارند و بر روی صندلی های موقت دو طرف آن می نشینند. دکور این اتاق، صحنه های مهمی از تاریخ نظامی انگلستان را به تصویر می کشد. از این میان می توان دو نقاشی بزرگ اثر دنیل مکلیس (Daniel Maclise)، یعنی نقاشی مرگ نلسون (The Death of Nelson) و دیدار ولینگتون و بلوشر (The Meeting of Wellington and Blücher) را نام برد. اتاق شاهزاده (Princes Chamber)، سالن انتظار کوچکی است که تم دکور آن به خاندان تودور (House of Tudor) اختصاص دارد و 28 نقاشی پرتره و مجسمه ملکه ویکتوریا را دربرمی گیرد که بر روی تخت سلطنت نشسته است. اتاق لردها (Lords Chamber) به جلسات اعضای مجلس اعیان اختصاص دارد و شامل چندین دیوارنگاری، پنجره های رنگی و نیمکت های قرمز رنگ می گردد.

رویال گالری در کاخ وست مینستر لندن

تم دکور لابی اشرافی (Peers Lobby) این کاخ مربوط به جنگ های داخلی انگلستان است و لردها در آن به طور غیررسمی درمورد مسائل مختلف به مصاحبه می پردازند. لابی مرکزی (Central Lobby)، اتاق مجلس عوام (Commons Chamber) و تالار وست مینستر از دیگر بخش های این کاخ به شمار می فرایند. اعضای مجلس، اجازه سیگار کشیدن و استفاده از الفاظ نامناسب را در محیط داخل کاخ وست مینستر ندارند. بعلاوه به جز اسب های پلیس، سگ های اسنیفر و راهنما که اجازه ورود به زمین های کاخ را دارند، بازدیدنمایندگان نمی توانند هیچ حیوان دیگری را با خود به داخل این کاخ بیاورند.