روزنامه جمهوری اسلامی: گول طالبان را نخورید؛ آنها ماه گذشته صدها نفر از مردم را کشتند - کشتی کروز

این تعریف از طالبانیسم که متخذ از مبانی فکری و سخنان و رفتار رهبران و عوامل سطوح مختلف حاکمیتی طالبان در دهه های گذشته است، به وضوح نشان می دهد این فرقه در عین حال که با تعالیم اسلام واقعی نسبتی ندارد خود را نماینده تام و تمام اسلام می داند و با استناد به همین تفکر انحرافی تمام سرزمین های اسلامی را قلمرو حاکمیتی همان اسلامی قلمداد می نماید که حکمرانی آن را در اختیار دارد.

رهبران طالبان، مرحله بالاتر از این را هم مطرح نموده و گفته اند چون هیچ دین و آئینی غیر از اسلامی که آنها نماینده اش هستند بر حق نیست و فقط طالبانیسم حق دارد بر انسان ها حکومت کند، بنابراین در هیچ نقطه ای از دنیا هیچ حکومتی را نمی توان مشروع دانست و لذا حکمرانی در سراسر دنیا فقط حق طالبان است و آنها مرزهای جغرافیائی را به رسمیت نمی شناسند.

براساس این دو مؤلفه که هردو بر ایدئولوژی وهابیت مبتنی هستند و با تفکر القاعده و داعش از یک آبشخور سیراب می شوند، هرکس در هر نقطه از دنیا حاضر نگردد به فرقه طالبان بپیوندد، کافر است و علاوه بر آنکه خون او هدر می باشد اموال و زن و فرزندان او هم متعلق به گروه طالبان هستند که می تواند هرطور بخواهد با آنها رفتار نماید. در شمول این حکم، تفاوتی میان شیعه، سنی، مسیحی، یهودی، زرتشتی، بودائی، موحد و ماتریالیست وجود ندارد. تمام انسان ها یا باید پیرو تفکر طالبانیسم باشند و یا محکوم به کفر و نابودی خواهند بود و به قول عُبید زاکانی در مثنوی موش و گربه یا بیا مرکز در خدمت - یا که آماده باش جنگانا!

در تفکر طالبانیسم، تکلیف کشورهای اسلامی موجود ازجمله ایران روشن است. طالبان، حتی اگر بنا به مصالحی امروز سخن از صلح و صفا با جمهوری اسلامی ایران به عمل بیاورند، همه باید بفهمند که این یک تاکتیک است و بعد از آنکه این گروه به قدرت برسد،ایران را هم بخشی از قلمرو حاکمیتی خود خواهد دانست و برای سلطه یافتن بر آن ذره ای کوتاه نخواهد آمد. طالبان، شیعیان را مشرک و نجس می دانند و برای تسویه حساب با آنها حتی در مقایسه با یهود و نصارا هم اولویت قائل هستند. به همین علت، به مجرد اینکه زمینه را برای روشن ساختن تکلیف خود با جمهوری اسلامی ایران آماده ببینند، وارد عمل خواهند شد و لحظه ای در انجام این باصطلاح وظیفه دینی کوتاهی نخواهند کرد.

بعد از آنکه نمایندگان طالبان در سفر بهمن ماه سال گذشته (1399) به تهران به مسئولین نظام جمهوری اسلامی اطمینان دادند دست از آدم کشی برداشته اند و با شیعیان افغانستان هم کاری نخواهند داشت، همین یکماه قبل در منطقه بقلان عده ای را محاصره کردند و هزاره ها را که اکثریت شیعیان افغانستان را تشکیل می دهند، از سایر اهالی جدا نموده و همگی را به قتل رساندند. آنها طی ماه های اردیبهشت و خرداد سال جاری (1400) همین رفتار را در شهرهای کابل، هرات و بهسود هم با شیعیان انجام دادند و صدها نفر از آنها را قتل عام کردند.

با قطع نظر از این رفتار متضاد با قول و قرارهای طالبان، اصولاً تفکر طالبانیسم با مبانی نظام جمهوری اسلامی که قانون اساسی آن حاکمیت را از آن خدا می داند، برای مردم حق انتخاب قائل است و برای اقلیت های مذهبی و دینی و حتی پیروان آئین های مختلف حقوق شهروندی در نظر گرفته، در تضاد است. این تضاد هنگامی بیشتر و آشکارتر می گردد که حکومت دینی را از نگاه کسانی که ولایت فقیه را در جایگاهی فراتر از قانون اساسی می بینند و مسلمین دنیا را هم مشمول آن می دانند، در نظر بگیریم. طالبان، چون ولایت فقیه را برگرفته از فقه اقلیتی از مسلمانان یعنی شیعیان می دانند، معتقدند دنیا اسلام را نمی توان براساس آن اداره کرد. عجیب اینست که این روزها کسانی مدافع طالبان شده اند که به همین نگاه فراتر از قانون اساسی معتقدند و در این میان، معلوم نیست این حضرات برای رفع ساختن معمای پدید آمده از تضاد میان طالبانیسم و حکومت دینی چه راه حلی دارند.

23302